Brúðkaup

Heiðdís vinkona mín og bekkjasystir er að fara að gifta sig á morgun. Þetta verður svaka 120 manna veisla og hlakka ég geðveikt til. Helgin byrjar að vísu ekki jafn skemmtilega þar sem ég er á vakt í dag fram á hádegi á morgun, en ég verð bara að leggja mig aðeins áður en allt stuðið byrjar. Skrítið þegar maður er farin að fara í brúðkaup hjá vinum sínum a.m.k. eitt á hverju sumri. Ég er ekki frá því að mér finnist ég vera orðin gömul þegar ég hugsa um það. Sem sagt:
TIL HAMINGJU MEÐ DAGINN Á MORGUN HEIÐDÍS OG ELLI!!!

UMFERÐ

Íslendingar kunna ekki að keyra. Það er ekki flóknara en það. Og ég er ekki að tala um hraðaaksturinn og allt "hæpið" í kringum það.
Það sem fer mest af öllu í taugarnar á mér í sambandi við umferð á Íslandi er að Íslendingar kunna ekki að keyra á götum með fleiri en 1 akrein. Besta dæmið um þetta er Ártúnsbrekkan. Það er viðtekin venja að hægari bílar eigi að keyra á akreinum lengra til hægri svo að hraðskreiðari bílar komist fram úr á akreinunum til vinstri. Þetta kunnum við ekki. Það er alveg fáránlegt að horfa upp á bíla keyra á akrein alveg lengst til vinstri á hraða töluvert undir hámarkshraða og svo kemur bíll á fleygiferð og tekur fram úr honum hægra megin við hann. SVONA Á ÞETTA EKKI AÐ VERA. Hægfarari bílar eiga að víkja á akreinina hægra megin við sig og hleypa bílum fyrir aftan sig framúr. Svona er þetta gert á hraðbrautunum erlendis og þetta snarvirkar. Ég er handviss um að umferðarslysum mundi fækka gífurlega mikið ef Íslendingar gætu bara drullast til að læra þetta.